W europejskim Średniowieczu dzieciństwo kończyło się w wieku 10 lat, a gdy dziewczyna ukończyła 13 lat to była gotowa do zamążpójścia.

W innych stronach świata, kiedy chłopcy z rodzin panujących przestawali bawić się z zabawkami, mogli brać na siebie odpowiedzialność losu całego kraju. Tak więc w różnych kulturach i epokach dzieciństwo wyglądało inaczej i różniło się od siebie, w zależności od miejsca, kultury i zwyczajów w poszczególnych krajach.

W naszym projekcie chcielibyśmy pokazać te wszystkie różnice i porówać je. Chcielibyśmy dotrzeć do prywatnych zbiorów, odszukać ślady naszej wspólnej europejskiej przeszłości. Będziemy się przy tym opierać na bogatych badaniach antropologicznych.

Chcemy tworzyć warsztaty dla dzieci i ludzi starszych, na których będzie przedstawiana wiedza o przeszłości, przekazywana z pokolenia na pokolenie.

Chcemy zorganizować objazdową wystawę po całej Europie.

Mamy nadzieję, że na każdym etapie naszego projektu znajdziemy ochotników, pomocnych przy jego realizacji.

Naszym celem i marzeniem, naszym największym wyzwaniem jest stworzenie europejskiego muzeum dzieciństwa, nawet wirtualnego. Większa część europejskich instytucji o podobnym charakterze zajmuje się tylko poszczególnymi wycinkami tego tematu jak np: jak wyglądały zabawy i zabawki dzieci w różnych krajach kiedyś i teraz, meble, sprzęt domowy itd.

My chcielibyśmy też analizować i badać np.: imiona dzieci, sposób i metody ich wychowania, zwyczaje i tradycje związane z dziećmi, choroby i ich leczenie, ubranie i sposób odżywiania w przeszłości i obecnie.

Niniejszy dwuletni projekt działa dzięki programowi pt.  « Kultura Unii Europejskiej ». Głównym organizatorem jest « Narodowe Muzeum Chłopa Rumuńskiego », a współorganizatorami są: Association pour la Promotion de l'education des enfants (Paryż, Francja), Muzeum w Lęborku (Polska) i Ministerstwo Kultury i Patrymonium Narodowego.